Εργοθεραπεία

Η Εργοθεραπεία είναι η επιστήμη η οποία μέσα από κατάλληλα επιλεγμένες και στοχοκατευθυνόμενες δραστηριότητες αποσκοπεί στη βελτίωση των παραγωγικών δραστηριοτήτων με την ευρεία έννοια του όρου.

Λίγα λόγια για την Εργοθεραπεία

Η εργοθεραπεία βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν βασικές δεξιότητες ζωής μέσα από προσεκτικά επιλεγμένες, στοχευμένες δραστηριότητες. Στοχεύει στη βελτίωση της ικανότητάς τους να συμμετέχουν σε καθημερινές εργασίες —στο σπίτι, στο σχολείο και σε κοινωνικά περιβάλλοντα—ενισχύοντας τον κινητικό συντονισμό, την εστίαση και την ανεξαρτησία.

Η σημασία της έγκαιρης παρέμβασης στο πρόγραμμα Εργοθεραπείας

Η Εργοθεραπεία στα πλαίσια της πρώιμης παρέμβασης μπορεί να αναγνωρίσει έγκαιρα και να αντιμετωπίσει δυσκολίες που εμφανίζονται στην ανάπτυξη του παιδιού. Για όποιες δυσκολίες υπάρχουν είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι το καλύτερο θα ήταν να αντιμετωπιστούν από τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού. Σε όσο μικρότερη ηλικία ξεκινήσει ένα παιδί θεραπευτικό πρόγραμμα (συνήθως από τα τρία του χρόνια) τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες βελτίωσης, επειδή η πλαστικότητα του εγκεφάλου είναι αντιστρόφως ανάλογη της ηλικίας. Η διάρκεια του προγράμματος εξαρτάται από την επιστημονική διάγνωση και ο απώτερος σκοπός της παρέμβασης είναι η κατάκτηση του μέγιστου δυνατού επιπέδου ανεξαρτησίας και λειτουργικότητας του παιδιού.

Τομείς που παρεμβαίνει ο Εργοθεραπευτής
  • Σε δραστηριότητες με μπάλα (πχ να πιάσει, να πετάξει)

  • Στην ισορροπία

  • Στο βάδισμα, στο τρέξιμο

  • Στον αμφίπλευρο συγχρονισμό (π.χ να περάσει εμπόδια)

  • Στη θέση, τη στάση και τη δύναμη του χεριού και των δακτύλων

  • Στον έλεγχο του καρπού και του αντιβραχίου

  • Στη σύλληψη και στον έλεγχο του μολυβιού

  • Στον σχεδιασμό κίνησης των δακτύλων

  • Στην ταχύτητα και την ακρίβεια

  • Στη συγκέντρωση προσοχής

  • Στη μνήμη (οπτική, ακουστική- βραχυπρόθεσμη, μακροπρόθεσμη)

  • Στον προσανατολισμό χώρου και χρόνου

  • Στην οπτική διάκριση (κατηγοριοποίηση, διαφοροποίηση)

  • Στην εκτέλεση εντολών

  • Στην οργάνωση

  • Στο αιθουσαίο σύστημα (σε κινητικές δραστηριότητες, κούνιες)

  • Στο ιδιοδεκτικό σύστημα (αναρρίχηση)

  • Στο απτικό σύστημα (ευαισθησία στο άγγιγμα)

  • Στο ακουστικό σύστημα (ευαισθησία σε ήχους)

  • Στο οπτικό σύστημα

  • Στην ένδυση και απόδυση ρούχων και παπουτσιών

  • Στη σύλληψη του κουταλιού, στον έλεγχο χεριού ή στόματος

  • Στο μπάνιο

  • Στην προσωπική υγιεινή, όπως τουαλέτα, περιποίηση μαλλιών και δοντιών

Classes_Detail_Img